Vijf!

De kroon is niet gelukt, de taart wel. Gelukkig zorgde meester Wouter voor een mooie kroon. In ruil mocht hij een stukje taart. Deze taart uitdelen in de kleuterklas was waarschijnlijk geen cadeautje :-)

Voor onze ondertussen wel al heel grote schattenjager:

De eerste keer dat ik zelf aan de slag ging met suikerpasta: plezant! De kindjes mochten vorige week eens testen, daarna durfde ik me er ook aan wagen. De suikerpasta van Aveve was gemakkelijk te verwerken. Ik ontdekte wel dat kleuren mengen niet altijd lukt, vaak was het resultaat de onbestemde vuilpaarse kleur van onze reeds gebruikte plastecine. Volgende keer koop is dus meer dan alleen de basiskleuren. Het aardbeienboterroomrecept is dat van de koekjesfee: mmmm. Veel beter dan de crème au beurre-mix van Aveve, die belandde ongebruikt in de vuilbak.

Bavettenbandwerk

Dit postje had evengoed de titel 'Placeer eens een Vinkje' kunnen krijgen. Zij is een trendsetter, dat was al langer duidelijk, en niet vies van bandwerk.

De reden van deze hoop slabbetjes krijg je binnenkort wel eens te zien, er is een foto maar die is even zoek (jammer genoeg incluis toestel). Zij was trouwens ook de gelukkige winnaar van een heerlijk Vinkslabbetje, waarvoor dank! En dan zijn er ook nog een aantal verse babietjes die wachten op een vliegjescadeautje.

Ik ging ondertussen op zoek naar de ideale slab, qua model, afwerking en sluiting. De slabbetjes hebben een drukknoopje of een gewone knoop. Sommige hebben een doorgestikte naad, andere streek ik gewoon eens plat. Er zijn slabbetjes die vooraan sluiten maar sommige ook achteraan. Ik maakte ook één Vinkmodelletje met lintjes. En wat is nu die ideale slab? Ik denk de appel en peerslab met drukknoop achteraan, doorstikken is blijkbaar overbodig. Maar dat zal ik eigenlijk pas over een aantal weken, na intensief gebruik, kunnen zeggen.

Iets over de setting van de eerste foto: onze appelboom in bloei kan ik u niet onthouden, zeker niet nu die boom te koop staat en het misschien wel de laatste keer is dat we hem in al zijn pracht en praal zullen zien. Niet alleen onze boom staat te koop, ook ons huis en den hof. Want jammer genoeg staat ons paradijs met paleis op de verkeerde plek. Toch voor de vliegjes, hopelijk niet voor een ander enthousiast gezin. Oei, nu nog die rotte appel verwijderen uit de boom want naar het schijnt is dat ongelooflijk slecht voor de nieuwe oogst. Eerste tuinwerkje voor morgen.

Dames en heren, appelen en peren

Mijn eerste paspel! Een luchtig zomerkleedje voor Annabel. Een testversie die er voorlopig niet in de definitieve versie komt, eerst nog wat andere modelletjes uitproberen. Dit is een patroontje uit Ottobre 3/2010, de Plum Treejurk, in een stofje van In Den Beer. Het kleedje in het boekske had een rits achteraan. Aangezien ik nog altijd geen grote fan ben van ritsen zette ik er knoopjes aan. Ook de zakjes heb ik veranderd: ik had leuke zakjes in mijn hoofd, knipte ze ronder, naaide een rimpeldraadje en kwam iets anders uit dan de zakjes in mijn hoofd, haha, mislukt dus, de rimpeldraad had totaal geen nut. De zakjes probeer ik binnenkort opnieuw, op een ander jurkje. Al die 'tjes, maar tis dan ook voor een klein meisje.

De paspel vind ik leuk, een eenvoudige manier om een kledingstuk dat ietsje meer te geven.

De appelen en peren waar ik het in de titel over had, hangen in onze appelboom. De appelboom die bijna in bloei staat, ik zie er al naar uit! De oplettende kijker merkt nog een verschrompelde herfstvrucht op.

Ik maakte het rokje volgens deze handleiding maar dan in een babymaatje en opnieuw zonder rits:

tailleband van 50 cm met achteraan een knoopsgatenelastiek. Het stofje komt van Vermiljoen.

Het rokje is niet gevoerd en toch behoorlijk netjes afgewerkt. Ietsje krom gestikt maar dat kwam nog goed uit aangezien ik voor de zoveelste keer een labeltje was vergeten tussenspelden. Op het oranje labeltje moet nog een vliegjesstempel komen.

Ik wilde voor dit rokje een blinde zoom en nog het liefst dat Pfaff dit voor mij arrangeerde. Na wat proberen vond ik eindelijk hoe ik de stof moest plooien. Op de proeflapjes werd duidelijk dat er nog iets scheelde, ik vermoed aan de spanning van onder- of bovendraad, netjes was het in ieder geval niet. Dan maar met de hand. Mijn 'invisible stitch' heeft iets weg van onregelmatig driegwerk en is toch behoorlijk 'visible', kortom: iemand tips? Aha, ik zie juist op you tube hoe je met de hand echt onzichtbaar kunt omzomen. Maar kan de naaimachine ook iets in die aard?