nieuwe wintergarderobe

Eerst nog wat reclame maken maken voor een heel toffe give away!
Ten huize Vlieghe was er nood aan een nieuwe wintergarderobe. Met een kast boordevol stoffen en een naaimachine kan je je dan moeilijk naar de winkel begeven. Ik begon met dit modelletje nog eens te maken. En het bevalt nog steeds, er komt zelfs geen rekker aan te pas, precies zijn maat.

In de nieuwe Ottobre stond ook een leuk patroon, even getest en geshowd door een ondertussen volleerd model. Nu nog een volleerd fotograaf vinden.

Opnieuw wel erg smalle broekspijpen, misschien teken ik ze de volgende keer iets wijder. Wel handig in laarzen. 

Of het zijn favoriete broek is weet ik niet, een paar tellen later zag ik namelijk dit op de foto. 

De broek is vooraan toch precies iets te wijd. Daarom gebruikte ik voor Otto-jan opnieuw het eerste patroontje. Het blauwe fluweel kocht ik bij Artevelde in Gent. Ik vind het kleur echt heerlijk!

En toen schreeuwde het meisje (even hard als die rode kleuren op de foto) ook om iets om haar blote billen te verhullen.

Dus kreeg zij ook een broek. Ik maakte voor de eerste keer kennis met de werkbeschrijving van Knippie.
Ik had dadelijk door dat die werkbeschrijving mijn petje te boven ging dus deed ik maar iets uit de losse pols. Gelukt (met het tornmesje als assistent).

Ritsen in broeken hebben we ondertussen onder de knie. Hier zag het er nog niet uit, het kwam toch goed zoals je boven zag. Ritsen in truien daarentegen, daar worstel ik nog mee. Welgeteld twee dagen (af en toe 10 minuten om mijn naaiwerk dan weer zuchtend weg te leggen). Welgeteld twee dagen had ik ook nodig om te ontdekken dat ik beter een deelbare rits gebruik als de trui moet kunnen openritsen. Het patroon zag ik hier voor het eerst opduiken en stond al veel te lang op de planning. Ik ben blij dat de trui af is, ook al beging ik hierbij mijn grootste naaiblunder ooit...

De gebruikte patronen en stoffen zet ik er even bij op flickr. Oei, het is wel een heel erg slechte fotoreeks geworden, kan ik jammer genoeg niet op mijn toestel steken.

Over oude vriendschappen en nieuwe webwinkels

Veel van onze vrienden gaan al lang mee, al heel lang. Maar zij gaat al het langst mee van allemaal. Ik kreeg voor mijn verjaardag een heerlijk mutsje voor ons kleinste. Neem maar even een kijkje op haar blog, daar worden heel mooie dingen gemaakt en getoond. En nu kan je er ook terecht voor leuke stofjes!

De roze zsazsa-gilet past nog steeds, net als haar winterjasje van vorig jaar. Toch handig zo'n klein poppemietje, hopelijk denkt onze dokteres bij de volgende check-up daar ook zo over. Ik heb nog roze bont over en heb geen zin om dit mee te verhuizen. Na twee winters heb ik het hoogst waarschijnlijk helemaal gehad met dit roze pelsje. Ik gok dat ik nog genoeg stof heb voor een gileetje voor een vierjarige. Polkadotjes, jij was zo enthousiast over dit roze bontje, geïnteresseerd?

Kudde draken

Mijn kleine draak wachtte al weken op zijn draken-T-shirt. Gezien de dalende temperaturen bedacht ik dat die draken voortdurend onder een trui verstopt zouden zitten. Daarom maakte ik een trui, met hetzelfde patroon als deze. Een heel simpele basic trui. Omkeerbaar, met een goedkoop en dan ook wel heel dun tricootje gedubbeld. Ik vrees dat die omkeerbaarheid een maat voor niets zal zijn. Mijn klein draakje was in ieder geval zeer tevreden, ook al kijkt hij niet zo tevreden.

Japans zonder rare tekens

Aja, want ik kocht twee Japanse boekjes in het Frans. Ideaal, want die Japanse karakters zag ik toch niet zo goed zitten. Ik vond de boekjes bij Fabric city en ben heel tevreden van de service. Bij wijze van spreken lagen ze de volgende dag netjes in de bus.

 

Bermuda habillé uit 'Vêtements faciles Filles & Garçons' in een kringloopwinkelstofje. Iets te groot maar dat geeft niet, het verdwijnt toch een half jaar in de doos 'zomerbroeken'. Poepsimpel om te maken, het is schoner dan het er uitziet op een kapstok. Maar mét model was dit de schoonste pose die ik er uit kreeg. 

En dan liep er ook nog eens voortdurend een kudde draken in de weg.

 

Ik was verplicht snel iets anders te bloggen na de post over mezelf. 'Niemand vindt dat toch interessant' klonk het en misschien had hij wel gelijk.

Ik recykleer ... op de valreep

Ik flirt graag met deadlines, dat is duidelijk. O, ik zie juist dat er nog mensen dezelfde blogtitel in hun hoofd hadden.
Een spuuglelijke rok waarvan ik niet eens weet hoe die ooit in mijn kleerkast is beland, werd een broek.

Ik heb wel wat moeten foefelen om er alles uit te krijgen, voor de zakken had ik niets meer over. 

Het patroon (Ottobre 6/2010 n°31) heb ik reeds eerder gebruikt voor deze broek. De volgende keer teken ik de pijpen weer iets wijder, maar de pasvorm bovenaan is ideaal voor mijn smal manneke.

Oja, die vlek onder de oksel is een poging haar fototips te volgen. Niet dat dat ook maar enigszins gelukt is. Ik vind de originele foto niet terug, dus doen we het hiermee. 

Uit een oude T-shirt van een Iggy-fan van het eerste uur, niet meer draagbaar vanwege volwassen geworden, maakte ik een T-shirt voor onze wildste zoon. Heel simpel, de hals bleef behouden, de korte mouwen bleken ideaal als lange mouwen, moest ik dus niet eens inzomen. En de onderkant liet ik onafgewerkt, past wel bij het thema.

Geen schoolkledij, vanwege expliciet opschrift. Geen streetwaer maar sleepwaer. En onze wildebras kijkt toch altijd zo toepasselijk.

Ruilhandel en rokjes

In ruil voor af en toe een schone strik in mijn haar maakte ik twee rokjes voor de dochter van vrienden.

De stofjes koos haar mama uit bij Vermiljoen. Twee stofjes die ik zelf niet zou kopen maar éénmaal in een rokje gegoten wel heel tof vind! Ik overweeg een rok voor mezelf in die bubblestof, lijkt me heerlijk.

De onzichtbare zoom was hier noodzakelijk en is nu echt onzichtbaar. Handwerk, tijdrovend maar de moeite.

De rokjes aan de rechterkant maakte ik voor ons meisje. Ik ben helemaal weg van het ibisstofje, moet wel met mijn totemnaam: goedhartige ibis. Hé, nu geef ik mijn karakter prijs :-). Het rokje maakte ik na van een hemarokje dat haar prima zit.

En nu is het tijd om te recykleren, bij mij wordt het een week ipv veertiendaagse. Of valt een rokje afwerken dat al geknipt en half inelkaargezet in de kast ligt sinds april ook onder de noemer recykleren?
Het middelste rokje aan de wasdraad moest een luchtig zomerrokje worden, nu is het een gevoerde winterrok, kwestie van flexibel zijn.

Stofjes en patroontjes (als die er al zijn) kan je zien op flickr.

Vier!

Ons Otto-janneke werd in augustus vier. Tja, een beetje na datum geblogd want het was de bedoeling ook de zelfgemaakte ridderoutfit te demonstreren. Die geflockte draak komt er ooit wel eens maar is een maand later nog altijd ongeboren. Vandaar enkel foto's van de huisvesting van de draak:

Zelf uitgevonden, tuurlijk niet. Zo zijn we wel, de koekjesfee haar boekjes zijn heerlijk. Zelfgemaakt dat wel. Een kleine tip: placeer je creaties op een pat bord tenzij je van een beetje schots en scheef houdt.

De drakenstof die gisteren in mijn bus zat was ook een groot succes. In die mate dat onze kleine draak (geef toe, die stofjes zijn op zijn lijf geschreven) niet kon wachten tot de stof een T-shirt werd en het zo rond zijn lijf drapeerde voor een half uur lang.

Tricot zonder overlock

Wie een huis koopt zal nog niet onmiddellijk een overlock kopen. De wijsheid van het moment ten huize Vlieghe. Dus maken wij T-shirtjes met de naaimachine. Gaat ook snel hoor, tussen de soep en de patatten. De stofjes en het Ottobrepatroon kennen jullie vast allemaal. Hoe je dat doet met de naaimachine lees je bij Mamasha, die zomaar eventjes de tricotbijbel schreef. 

Jarige Otto-jan kreeg niet alleen cadeaus een ridder waardig, ook zijn dinoliefde werd niet vergeten.

En Otto-jan lijkt wel wat op de vleeseter die centraal op het T-shirtje moest staan.

En er kon nog net een klein (onafgewerkt) broekje uit het overschot, toch leuk zo'n breedte. Een T-shirt dat je overdag onbeschaamd kan aandoen en waar je 's avonds met een passend broekje zo mee je bed kan induiken, vakantiekledij!

De oudste kreeg een vloot duikboten. Desondanks ziet hij er wat verzopen uit op de foto, met dank aan de Belgische regen die we nu toch wel langzamerhand een beetje beu zijn.

En deze is voor het blogarchief, ondertussen heel erg gekrompen.